Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 16/07/2021 στα ΝΕΑ

Το «κάτω Πολυτεχνείο», όπως το αποκαλούν σήμερα σε αντιδιαστολή με την Πολυτεχνειούπολη, έχει εδώ και καιρό πέσει σε παρακμή. Μετά τη μεταφορά των περισσοτέρων σχολών στου Ζωγράφου στο συγκρότημα παρέμεινε η Αρχιτεκτονική και η διοίκηση της Σχολής Καλών Τεχνών. Η υπολειτουργία αρκετών κτηρίων σε συνδυασμό με τη γειτνίαση προς τα Εξάρχεια και το άβατο της αστυνομίας σε ΑΕΙ (αυτό που επιμένουμε να αποκαλούμε «πανεπιστημιακό άσυλο») οδήγησε σε πολυετείς καταλήψεις με πλέον εμβληματική αυτή του «κτηρίου Γκίνη». Το τελευταίο επέστρεψε στα χέρια των πρυτανικών αρχών μετά από αστυνομική παρέμβαση τον Μάρτιο του 2020.

            Οι πρυτανικές αρχές θέλουν να δώσουν μία νέα ταυτότητα στη χρήση των κτιρίων του «κάτω Πολυτεχνείου» ξεκινώντας, ορθώς, από το κτήριο Γκίνη. Σε επόμενο βήμα το συγκρότημα του Πολυτεχνείου μαζί με το Εθνικό Μουσείο και το παλαιό ξενοδοχείο Ακροπόλ-Παλάς μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο τοπόσημο πολιτισμού για την Αθήνα (μετά την «αθηναϊκή τριλογία» Ακαδημίας, Πανεπιστήμιου, Εθνικής Βιβλιοθήκης).

Το μέγα ερώτημα είναι η ευρύτερη σχέση του «κάτω Πολυτεχνείου» με τα Εξάρχεια. Τις τελευταίες δεκαετίες ήταν κυρίως αρνητική. Τα Εξάρχεια σήμερα αναζητούν ταυτότητα. Το ΕΜΠ μπορεί να συνεισφέρει στο όραμα για τα Εξάρχεια. Το «κάτω Πολυτεχνείο» πρέπει να ανοίξει δυναμικά προς την κοινωνία. Οι δράσεις του που θα στεγαστούν στα ανακαινισμένα κτήρια, πρέπει να επανεντάξουν την περιοχή στον αθηναϊκό αστικό ιστό από τον οποίο είναι κομμένη. Το ΕΜΠ έχει το πολιτισμικό βάρος για να πείσει τους Αθηναίους να ξαναβάλουν στο πρόγραμμά τους την επίσκεψη στα Εξάρχεια.