Μερικές φορές, ένα καθημερινό γεγονός φέρνει στην επιφάνεια πολύ σοβαρά
πράγματα που υπάρχουν δίπλα μας αλλά είτε δεν τα βλέπουμε είτε κάνουμε ότι τα
αγνοούμε. Πριν λίγες ημέρες κάποιος πολίτης εθίγη διότι στον δημόσιο λόγο μου
χρησιμοποίησα για τους κατοίκους του γειτονικού μας κράτους τον όρο «Σκοπιανοί»
και υπέβαλε μήνυση. Τα προβλήματα που ανεφύησαν είναι τα ακόλουθα:
1. Η μήνυση έπρεπε να είχε τεθεί αμέσως στο αρχείο από τον εισαγγελέα ως
προφανώς αβάσιμη στην ουσία της (άρθρο 51 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας). Το
γεγονός ότι ο εισαγγελέας προχώρησε τις διαδικασίες, δείχνει πόσο έκθετοι είναι οι
έλληνες πολίτες από δικομανείς είτε εξ επαγγέλματος είτε εξ ιδεοληψιών.
2. Ο λεγόμενος αντιρατσιστικός νόμος 4285/2014 έχει εξελιχθεί στο κατ’ εξοχήν
εργαλείο για την τρομοκράτηση κάθε απόψεως που μπορεί να θεωρηθεί ότι
παραβιάζει το πολιτικώς ορθό. Ποιοι έχουν συρθεί τα τελευταία χρόνια στα
δικαστήρια; Η γνωστή καθημερινή εφημερίδα που βρίθει ρατσιστικών ή σεξιστικών
πρωτοσέλιδων; Όχι! Η Σώτη Τριανταφύλλου, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, η
Λώρη Κέζα … Στο τέλος δικαιώνονται διότι υπερτερεί το άρθρο 14.1. του
Συντάγματος για την ελευθερία της εκφράσεως. Έχουν όμως ταλαιπωρηθεί ή και
διασυρθεί οι άνθρωποι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα; Η καταφατική απάντηση
θυμίζει τον σκεπτικισμό που είχε εκφράσει το 2014 ως προς τυχόν καταχρηστικές
καταγγελίες εν σχέσει προς το συγκεκριμένο νόμο η Εθνική Επιτροπή για τα
Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ).
3. Ως προς την ουσία του θέματος, η μήνυση, ακουσίως ξεγυμνώνει τη Συμφωνία των
Πρεσπών δείχνοντας το πιο προβληματικό της σημείο. Η χώρα λέγεται «Βόρεια
Μακεδονία» αλλά κατά παγκόσμια πρωτοτυπία οι κάτοικοι και η γλώσσα της είναι
μακεδόνες/μακεδονική. Οι υποστηρικτές της Συμφωνίας τονίζουν, όπου βρεθούν κι
όπου σταθούν, ότι έχουμε τη νομική υποχρέωση να χρησιμοποιούμε αποκλειστικώς
τον όρο «Βόρεια Μακεδονία». Πονηρά κινούμενοι όμως, δεν δείχνουν την ίδια
ευλάβεια και για τους άλλους δύο όρους που συμφωνήθηκαν στη Συμφωνία των
Πρεσπών. Δημοσίως αναφέρονται σε Βορειομακεδόνες ή σλαβομακεδονική γλώσσα.
Εάν υπήρχαν αυτοί οι όροι στη συμφωνία των Πρεσπών, θα ήταν εντελώς
διαφορετική η βάση της συζητήσεως και της κριτικής. Η συμμόρφωσή μας με τη
Συμφωνία δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Ή θα χρησιμοποιούμε όλους τους όρους
δηλαδή και Βόρεια Μακεδονία αλλά και Μακεδόνες και μακεδονική γλώσσα ή θα
ισχύσει η ελευθερία της εκφράσεως και θα χρησιμοποιούμε τους όρους που εμείς
θεωρούμε ανταποκρινόμενους στην πραγματικότητα.
4. Είναι πασίδηλο ότι η χρήση του όρου Μακεδόνες που κατ’ αποκλειστικότητα
επιφυλάσσει η Συμφωνία των Πρεσπών για τους κατοίκους του γειτονικού κράτους
προκαλεί σύγχυση στην Ελλάδα. Εάν συνυπολογισθεί ότι στη Συμφωνία η ελληνική
Μακεδονία αναφέρεται απλώς ως «βόρεια περιοχή του πρώτου μέρους», όπου πρώτο
μέρος είναι η Ελλάδα, το πρόβλημα καθίσταται σαφέστερο. Η συμμόρφωση στον
δημόσιο λόγο με τους όρους που αναφέρει η Συμφωνία των Πρεσπών, απαγορεύει
στους έλληνες Μακεδόνες το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού.
5. Τέλος, αποκαλυπτικός αντιλήψεων ήταν ο τρόπος που προβλήθηκε η μήνυση από
τα μέσα που υποστηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Προσπάθησαν να
τρομοκρατήσουν επιχειρηματολογώντας για το πως πρέπει να απαγορευθεί η
«ρατσιστική» χρήση του όρου σκοπιανός και πως παραβιάζουν το νόμο όσοι
σκέφτονται διαφορετικά! Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας υπήρξαν κάποιοι που
έλεγαν ότι βάσει του άρθρου 6 μπορούσε ακόμη και να απαγορευθεί το εμβατήριο
«Μακεδονία ξακουστή». Ως άποψη ακουγόταν υπερβολική. Τελικώς, διαπιστώνεται
ότι κάποιοι συμπατριώτες μας μπορεί και την θεωρούν αυτονόητη.
